Başlıkta kendi eksik beynimle yağmuru canlandırmaya çalıştım. Yağmur yağıyoor foşuur foşuur rabbim sana şüküür. Şu genç benim olaydı kucağıma konaydı. tinininininnni..

İtiş kakış Küçük beyoğluna bu sıcakta yardırıp, göt göte ter içinde oturan kabzıman arkadaşlarım, beyoğlu sizin yüzünüzden apış arası kokuyor.

lütfen hayvan severler kırılmasın gücenmesin. Hayvanlarda onları seviyor. Beni sevecek değil ya. Sevmeyecek. Çünkü timsah kısmısı kendi çocuğunu yir. Beni sevmeyince ne yapacak kaşıması en zor yerimden ısıracak tabikide. Yada yerinden. Benim yerim olduğu ne malum, belki onun yeri. Yani bu sivribnetorun adı apo olaydı, kesin küçük parmağıma aponun yeri diye çakardı tabelayı. Hayvan orda besleniyor, besliyor, eşe dosta sofra diziyor. Götümde uçuşan pirelerle renkli istop ( kımızı donumdaki minik ell izleri sanırım bu sebebleen- kırmızıı tuttum tuttuum- ) yakar top bidir bir oynuyor. Coşuyor coşturuyor.

marmara denizini votka say içmişimdir

Ben de ortalıkta biri suratını astığında üstüne alınan embesillerdenim. Tam o suratsızla karşılaştığım an, kurgulama gücüm 500 katına çıkar ve onu o duruma sokan korkunç senaryolarda rol almaya başlarım. İş arkadışım kapımın önünden geçip bana selam veriyordur görmüyorumdur, hakkında yaptığım bir espriyi yanlış anlamıştır, uyardığı halde kırılmaması gereken potu kırmışımdır, Felaan...

Yine hep olduğu gibi konunun sonunda anlarız ki düşen suratın bokumuzdaki boncukla hiç bir alakası yoktur.

Çokmu empatiğiz çokmu kendimizden bi haber ? amaan elemtere fiş kem gözlere çiş..

Sevgili okurlarım, bokumuzla kavga etme illetinden kurtulmak için sizlere bir takım önerilerde bulunacağım...