myspace'de o kadar çok takılıyodum ki gözlerimi kapadığımda kırmızı mesaj kutucuğu görüyordum. Tıpkı tetris oynadığım dönemler de rüyamda çubbukları dizdiğim gibi...

Erkeklerin arasında sanki gizli bir dayanışma var gibi. Başka bir erkekle ilgili bir meseleyi tartışırlarken delicesine kendilerini savunuyorlar. Aralarından birine laf gelirse sanki hepsine zeval gelecek gibi. Geçen gece sevgilimle otururken ayrılan bir çiftten konu açıldı. Adamın kıza karşı o  kadar çok hatası olmuştu ki, ilişki boyunca bunu toparlamaya çalışan arkadaşım cidden korkunç bir psikolojiyle boğuşuyordu. İlişki ilk yapılan hatalar atlatılıp toparlandı ama hepimiz biliyoruz ki kadınlar asla unutmaz. Ve unutabilmek yada taşıdıkları yükü en azından hafifletebilmek  için karşı taraftan hep destek beklerler. Ama erkekler yaptıkları hataları konuşmaktan hiç mi hiç hoşlanmaz, hatta köşeye sıkıştırıldıklarını düşünüp saldırganlaşırlar. Zaten erkekler yetişkinlerin konuşması gereken hiç bir konuyu konuşmayı beceremezler. Çocuk oyunları, cilve gibi hareketlerle geçiştirmek gibi insan üstü bir çabaya girerler. İşte bu durumla boğuşan kız arkadaşımız yine ters bir hareketle karşılaşmış olacak ki ayrılık kararı almış. Erkek arkadaşımıza ters ve sert davranmış. Önce bu durumu başka ortak bir erkek arkadaşımızdan şu şekilde duydum
- Çocuk çok kötü durumda. Psikolojisi bozulmuş. Kızdım kıza yazık yani. Çok haksız.
-ulan kıza niye acımıyorsun. Kukusu var diye canımı yok. Kaç yıldır telef kız. bir hafta bozulsun psikolojisi o kadar olacak. Çözmesi gerektiği zaman çözseydi sorunları. Ayrıca bu kadar soruna rağmen boğuşup uzattığı ilişkiyi bitirdi diye kız da kına yakmıyordur herhalde.
Aslında erkek arkadaşımızı severim. Normal şartlarda onun içinde üzülürüm. Üzüldüm de. Ama duyduğum yorum tepemi attırdı. Dur bakalım dedim bizimki ne diyecek. Çünkü öncesinde kız arkadaşını bir kaç kez aldatıp paket olan bir arkadaşı içinde. Çocuk ayrıldı yav işini yaptırmıyormuş, çok kıskanç gibi sallama bir yorum yapmıştı. Bu konuda da canım sevgilimden  azımın payını aldım tabiki de. Zeytin yağı gibi erkek arkadaşını su üstüne çıkardı. uhuu ne sallamalar hem de. Ben böyle bir çirkefliği hiç bi yerde görmedim. Biz de böyle dayanışalım lan !!

Kardeşimle (kendinisi pek küçük değil, dana gibi) çocukluğumuzdan beri en sevdiğimiz şey odamızın ortasına sandalyeleri sıralayıp üstlerine örtüler örtüp kendimize bir çadır yapmaktır. O doğmadan önceki mekanım genelde yalnız başıma takıldığım masa altıydı. Tabii ikinci kişi geldiğinde mekanı büyüttük. Rengarek örtülerle bezedik. Şimdi kendisi 20 li yaşlarında ve odasına bir yatağa ihtiyacı vardı. Annemin 'çocuk mu canım o? büyük bişey al' ısrarlarına rağmen gökyüzü gibi işlenmiş tenteyle örtülü bir çocuk yatağı aldım kendisine. Annemin tersine, şu sıralar dünyanın en mutlu insanı. Ben de sürekli ona yatıya gidiyorum. Gidemediğim zamanlarda yine tek başıma takıldığım masama dönüş yapayım dedim dün, fekat sevgilim tarafından masanın altında kulağımda kulaklıklar zevkle klip çekerken yakalandığım için biraz ara vericem sanırım. 

Başlıkta kendi eksik beynimle yağmuru canlandırmaya çalıştım. Yağmur yağıyoor foşuur foşuur rabbim sana şüküür. Şu genç benim olaydı kucağıma konaydı. tinininininnni..

İtiş kakış Küçük beyoğluna bu sıcakta yardırıp, göt göte ter içinde oturan kabzıman arkadaşlarım, beyoğlu sizin yüzünüzden apış arası kokuyor.

lütfen hayvan severler kırılmasın gücenmesin. Hayvanlarda onları seviyor. Beni sevecek değil ya. Sevmeyecek. Çünkü timsah kısmısı kendi çocuğunu yir. Beni sevmeyince ne yapacak kaşıması en zor yerimden ısıracak tabikide. Yada yerinden. Benim yerim olduğu ne malum, belki onun yeri. Yani bu sivribnetorun adı apo olaydı, kesin küçük parmağıma aponun yeri diye çakardı tabelayı. Hayvan orda besleniyor, besliyor, eşe dosta sofra diziyor. Götümde uçuşan pirelerle renkli istop ( kımızı donumdaki minik ell izleri sanırım bu sebebleen- kırmızıı tuttum tuttuum- ) yakar top bidir bir oynuyor. Coşuyor coşturuyor.

marmara denizini votka say içmişimdir

Ben de ortalıkta biri suratını astığında üstüne alınan embesillerdenim. Tam o suratsızla karşılaştığım an, kurgulama gücüm 500 katına çıkar ve onu o duruma sokan korkunç senaryolarda rol almaya başlarım. İş arkadışım kapımın önünden geçip bana selam veriyordur görmüyorumdur, hakkında yaptığım bir espriyi yanlış anlamıştır, uyardığı halde kırılmaması gereken potu kırmışımdır, Felaan...

Yine hep olduğu gibi konunun sonunda anlarız ki düşen suratın bokumuzdaki boncukla hiç bir alakası yoktur.

Çokmu empatiğiz çokmu kendimizden bi haber ? amaan elemtere fiş kem gözlere çiş..

Sevgili okurlarım, bokumuzla kavga etme illetinden kurtulmak için sizlere bir takım önerilerde bulunacağım...